Zaburzenia integracji sensorycznej

Metoda integracji sensorycznej jest jedną z najnowszych metod terapeutycznych wspomagająca wszechstronny rozwój dziecka. Stosowana jest w odniesieniu do dzieci z opóźnieniami w rozwoju psychoruchowym, trudnościami w nauce szkolnej i uszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego. Metodę tę stworzyła amerykańska psycholog, pedagog specjalny i terapeutka zajęciowa Jean Ayers.

Wykazała praktyczne znaczenie trzech podstawowych, najwcześniej dojrzewających systemów zmysłowych w procesie prawidłowego rozwoju dziecka. Są to: system dotykowy, system czucia głębokiego tzw. propriocepcja (czucie własnego ciała), oraz układ przedsionkowy zwany zmysłem równowagi. Zaburzenia prawidłowej integracji sensorycznej wynikają z niedojrzałości pierwotnych systemów zmysłowych, to jest układu czuciowego i przedsionkowego. Dysfunkcje procesów integracji sensorycznej mogą także wynikać ze znacznego ograniczenia lub niedoboru bodźców zmysłowych w pierwszym okresie życia dziecka. Często zaburzenia SI mają związek z trudnościami w uczeniu się spowodowanymi deficytami funkcji percepcyjno-motorycznych.